|
Berikut
adalah soal jawab di parlimen PM dengan Ketua Pembangkang pada 2
April 2002.
Soalan 4. Dato'
Haji Fadzil bin Md. Noor [Pendang] minta Perdana Menteri
menyatakan sama ada sikap antiulama yang ditunjukkannya semasa
berucap di World Economic Forum di New York sebagai sikap
kerajaan Malaysia atau pandangan peribadi beliau.
Perdana
Menteri: Tuan Yang di-Pertua, saya sekali lagi mohon
izin untuk menjawab soalan ini bersama-sama dengan soalan oleh
Ahli Yang Berhormat bagi Parit pada 28 Mac 2002 mengenai perkara
yang sama.
Tuan Yang di-Pertua:
Baik.
Perdana
Menteri: Tuan Yang di-Pertua, ada orang yang suka
mendakwa bahawa ulama adalah pewaris Nabi. Kita tidak dapat
pasti kesahihan hadis ini, tetapi yang kita tahu ialah ulama
adalah manusia biasa, bukan Nabi, bukan maksum dan bukan bebas
dari membuat kesalahan, kesalahan biasa ataupun kesalahan
berkenaan dengan tafsiran ajaran Islam. Lagipun ramai yang
mendakwa mereka adalah ulama, sebenarnya bukan ulama, sebenarnya
mereka mempunyai pengetahuan agama yang amat cetek. Ada pula
orang yang amat jahil dan jahat, namun tetap mendakwa mereka
adalah ulama dan pewaris Nabi kerana kepentingan diri dan ingin
mendapat pengaruh yang gelaran ini memberi kepada mereka. Mereka
ini kerap menyesatkan umat Islam.
Dalam sejarah Islam tidak ramai
orang yang cukup alim dalam bidang agama sehingga diiktiraf oleh
masyarakat dan sejarah sebagai ulama sebenar. Mereka seperti
Imam Hanafi, Hambali, Maliki, Shafie, Bukhari, Muslim dan
lain-lain iktiraf sebagai ulama bukan kerana ijazah yang
didapati oleh mereka, bukan kerana keahlian dalam persatuan
ulama tetapi kerana pengetahuan agama yang mendalam yang ada
pada mereka, kerana peribadi mereka yang mulia dan keutamaan
mereka yang hanya untuk kepentingan Islam dan bukan politik diri
atau puak mereka. Namun demikian, pendapat dan ajaran Islam
mereka kerap kali berbeza dan pengikut-pengikut mereka
kadang-kadang terpisah antara satu dengan yang lain.
Ada juga ulama lain yang
mengembangkan ajaran Islam yang begitu berbeza dengan ulama yang
diiktiraf sehingga perpecahan dan permusuhan berlaku antara
pengikut mereka dengan orang Islam lain. Fahaman Qadiani
umpamanya, datang dari ulama jenis ini. Ulama yang seperti ini
yang saya maksudkan apabila saya sebut tentang ulama-ulama dalam
ucapan saya di mana-mana sahaja. Ulama yang mempunyai
kepentingan tertentu kerap membuat tafsiran agama untuk
menyokong kepentingan mereka. Demikian ulama yang berpolitik
sanggup dengan sengaja menyalahtafsirkan ajaran Islam untuk
kepentingan politik mereka. Ulama politik mudah mengkafirkan
orang Islam bukan kerana agama tetapi kerana politik.
[Tepuk]. Jika mereka ditegur,
maka mereka akan melenting dan menuduh sesiapa yang menegur
mereka sebagai antiulama, anti-Islam dan kafir. Mereka hendak
supaya mereka tidak ditegur apabila mereka bersalah. Dengan ini
mereka dapat terus menipu pengikut mereka dan orang Islam lain
tetapi sebaliknya mereka boleh menegur ulama lain yang tidak
sependapat dengan mereka, bahkan memanggilkan ulama lain ini ‘barua’.
[Tepuk].
Perbuatan mereka memperlekehkan
ulama lain tidak pula dianggap oleh mereka sebagai sikap
antiulama, anti-Islam dan kafir. Mereka hendak supaya mereka
dianggap pewaris nabi yang tidak boleh ditegur walaupun mereka
mengutuk ulama lain. Mereka tidak menerima, bahawa mereka
antiulama apabila mereka mengecam dan memaki ulama lain.
Perpecahan yang terdapat dalam
Islam adalah disebabkan oleh ulama songsang seperti ini, yang
membuat tafsiran yang salah tetapi tidak mahu menerima teguran.
Apabila teguran dibuat terhadap ulama seperti ini, ulama yang
berpolitik, ulama yang gila kuasa, maka mereka ini mendakwa
bahawa pengkritik yang menegur adalah antiulama.
Walaupun yang menegur ulama
songsang ini mengiktiraf ulama lain yang tidak berkepentingan
dan ulama-ulama yang terkenal dan diiktiraf dalam sejarah Islam,
ulama songsang ini tetap mendakwa sesiapa yang menolak mereka
yang songsang sebagai antiulama, anti semua ulama.
Ulama adalah satu gelaran yang
mulia untuk orang yang mulia. Orang yang mulia yang terpelajar
dalam Islam tidak pernah menghinakan Tuhan. Tetapi kita dapati
orang yang mendakwa diri mereka sebagai ulama dan pewaris nabi
sanggup menghinakan Tuhan dengan mendakwa Allah swt mencarut.
Allah swt adalah lebih samseng dari semua samseng, lebih jahat
dari penjahat lain.
Apakah apabila kita menegur
orang ini bermakna kita antiulama? Sebenarnya kita ingin
memelihara nama baik ulama, sebab itu kita menolak ulama yang
berkepentingan, ulama yang gila kuasa, ulama yang
memutarbelitkan ajaran Islam dan sengaja menyesatkan pengikut
mereka. Kita tolak semua ulama songsong tetapi kita terima ulama
yang sebenar. Ulama yang tidak mempunyai kepentingan selain
daripada kepentingan agama.
Ucapan saya di New York, bukan
antiulama seperti yang didakwa oleh sesetengah pihak yang telah
mengeluarkan buku untuk [menunjukkan buku tersebut] memburukkan
lagi nama saya. Tetapi saya antiulama yang berkepentingan. Dalam
sejarah Islam, ulama yang memecahbelahkan umat Islam sehingga
mereka bermusuh dan berperang, ulama songsang yang suka memaki
hamun ulama lain dan memanggil mereka barua, ulama songsang yang
dengan sewenang-wenangnya mendakwa orang lain sebagai antiulama.
Membuat soalan yang berbentuk tuduhan untuk kegunaan politik
mereka.
Saya berdoa kepada Allah swt [beberapa
orang mengaminkan] supaya melindungi kita orang daripada ulama
songsang ini. Saya ingin ingatkan mereka akan firman Allah swt
dalam surah An Nahl ayat 25 yang bermaksud, "mereka
dibiarkan menuduh dengan demikian supaya mereka memikul
dosa-dosa mereka dengan sepenuhnya supaya pada hari kiamat dan
juga memikul sebahagian dosa-dosa orang-orang yang mereka
sesatkan dengan tidak berdasarkan pengetahuan yang benar,
sesungguhnya amatlah buruknya dosa-dosa yang mereka lakukan itu."
[Tepuk]
Tuan
Yang di-Pertua: Pendang
Dato'
Haji Fadzil bin Md. Noor: Tuan Yang di-Pertua,
soalan tambahan. Terima kasih atas kesudian Yang Amat Berhormat
Perdana Menteri untuk datang menjawab dan memberi penjelasan
kepada soalan yang saya bangkitkan. Dengan menyebutkan ulama
politik oleh Perdana Menteri, tidakkah Perdana Menteri, Yang
Amat Berhormat menyedari bahawa kenyataan itu adalah suatu
kenyataan yang memerangkap diri dalam suatu pembahagian ulama
yang dibuat oleh dunia Barat terutama oleh Amerika.
Bukan sahaja membahagikan
ulama kepada ulama politik dan bukan politik tetapi membahagikan
Islam kepada Islam politik dan bukan politik yang dijelaskan
…… sikap para ulama Islam seperti yang disebutkan Dr. Yusuf
Al-Qardawi bahawa kita menolak pembahagian Islam seperti itu.
Dalam tradisi Islam dan
peradaban Islam ulama tidak dibahagikan kepada ulama politik dan
bukan politik. Ulama dibahagikan kepada ulama akhirat dan ulama
dunia. Ulama akhirat inilah ulama yang bersedia dan sanggup
memperkatakan yang hak, memperkatakan yang benar walaupun mereka
diancam oleh memerintah.
Mereka sanggup untuk menegur
pemerintah, mengkritik penyelewengan pemerintah. Mereka sanggup
menentang segala bentuk penyelewengan, kezaliman dan
penyalahgunaan kuasa. Inilah yang diamalkan oleh ulama-ulama
besar dalam tamadun Islam seperti nama-nama mereka yang disebut
oleh Yang Amat Berhormat Perdana tadi.
Tuan Yang di-Pertua: Soalan
Yang Berhormat.
Dato'
Haji Fadzil bin Md. Noor: Yang kedua, ialah ulama-ulama
dunia, iaitu ulama-ulama yang mementingkan dunia dan tidak
bersedia untuk memperkatakan yang hak dan tidak bersedia untuk
menegur segala penyelewengan yang berlaku. [Disampuk] dan
apabila Yang Amat Berhormat menyebut tentang ulama politik,
tidakkah beliau menyedari bahawa dengan adanya ulama-ulama yang
prihatin tentang politik inilah yang telah membangkitkan dunia
Islam, menentang segala bentuk kezaliman, kekejaman seperti mana
yang dilakukan oleh Al-Iman Ibnu Thaimiah dalam menentang
kezaliman pemerintahan Kerajaan Tartar, Moghul sebelum Islam [Tepuk].
Tidakkah Yang Amat Berhormat
Perdana Menteri menyedari dengan kenyataan itu, beliau telah
terperangkap dalam pembahagian yang dilakukan oleh Amerika dan
dunia Barat untuk memecahkan umat Islam dan memecahkan ulama [Tepuk]
dan menjauhkan ulama daripada ikut terus menjalankan peranan
untuk memimpin umat. Yang kedua apabila Yang Amat Berhormat [Disampuk]
Tuan Yang di-Pertua:
Teruskan Yang Berhormat.
Dato'
Haji Fadzil bin Md. Noor: Apabila Yang Amat Berhormat
menyebut tentang ulama politik, tidakkah ini seperti meludah ke
muka sendiri, kerana dalam UMNO juga ada ulama. Mereka adalah
ulama politik.
Tuan Yang di-Pertua: Cukuplah
Yang Berhormat.
Dato'
Haji Fadzil bin Md. Noor: …dan yang ketiga dan
sangat penting Tuan Yang di-Pertua..
Tuan Yang di-Pertua: Cukuplah
Yang Berhormat.
Dato'
Haji Fadzil bin Md. Noor: iaitu tidakkah dengan kenyataan
itu telah menyinggung perasaan sebuah negara Islam dan negara
sahabat kita iaitu Republik Islam Iran yang dipimpin oleh para
ulama.
Tuan Yang di-Pertua:
Cukuplah Yang Berhormat.
Dato'
Haji Fadzil bin Md. Noor: Bukankah mereka telah
menunjukkan keupayaan, kemampuan mereka untuk mentadbir sebuah
negara moden dan selepas ulama Iran ini berkuasa, memerintah,
mereka telah mengendalikan urusan pemerintahan yang sangat baik.
Mengendalikan pilihan raya
yang diakui oleh dunia sebagai pemilihan yang bersih… [Dewan
riuh], parlimen mereka, sidang parlimen mereka disiarkan secara
langsung melalui televisyen [Tepuk], mereka mempunyai keberanian
kerana mereka mengendalikan pentadbiran yang telus, beramanah ..
Tuan Yang di-Pertua: Cukuplah
Yang Berhormat, panjang sangat Yang Berhormat, Yang Berhormat
panjang sangat tu.
Dato'
Haji Fadzil bin Md. Noor: [Bercakap tanpa pembesar suara]
[Dewan riuh]
Dato'
Haji Fadzil bin Md. Noor: soal Pasti, soal tadika….[Pembesar
suara dimatikan] tidak mengulangi kenyataan-kenyataan seperti
itu, sekian, terima kasih.
Perdana
Menteri: Tuan Yang di-Pertua, inilah yang dimaksudkan
dengan ulama songsang, [Tepuk] apabila dikehendaki membuat
soalan, orang yang songsang dia buat ucapan, [Tepuk], soal saya….
[Dewan riuh]
Tuan Yang di-Pertua:
Yang Berhormat! Yang Berhormat!
Perdana Menteri: Tak
apalah, saya ..
Tuan Yang di-Pertua: Sila
bertenang Yang Berhormat, [Dewan riuh]. Yang Berhormat cukuplah.
Biarlah kita bertenang, biarlah kita selesaikan perkara ini,
kita ada kerja lain lagi.
Perdana
Menteri: Dia takut nak dengar jawapan, [Ketawa]
seperti barua-barua lain jugalah. [Ketawa] Saya tak menyinggung
mana-mana negara Islam, tidak menyinggung orang lain cuma
menyinggung yang dok ada depan nilah. [Disampuk]
Orang lain tak ada complain,
tak ada tegur, bahkan semasa saya buat ucapan di New York, ramai
yang bangun untuk menyokong orang Islam, yang bangun untuk
menyokong apa yang saya kata, yang terdiri daripada orang-orang
dari banyak negara dan di antara orang yang menyokong saya ialah
pemimpin-pemimpin negara Islam, tapi di sini saya takkan hendak
harap boleh dapat sokongan daripada barua-barua balik sana.
Tentang orang dalam UMNO,
mereka terpelajar dalam bidang agama dan mereka memberikan
pendapat berasaskan kepada ajaran Islam, [Disampuk] jadi saya
tidak bermaksud….. [beberapa ahli pembangkang bangun] dan saya
telah membezakan [Disampuk] hai barua-barua. [Disampuk] Takut ke
hendak dengar jawapan, [Ketawa] tak berani hendak dengar. Saya
jawab soalan. [Disampuk]
Tuan Yang di-Pertua:
Tolong jaga sedikit. Di sini Parlimen, tolonglah.[Disampuk]
Baiklah kita dengar Yang Berhormat bercakap, orang dengar kita
bercakap, ya.
Perdana Menteri: Ada
yang kata kita tak boleh bahagikan ulama kepada ulama politik
dengan ulama bukan politik tetapi boleh pula bagi antara ulama
dunia dengan akhirat, yang dimaksudkan dengan ulama politik
ialah orang yang bercakap tidak betul berkenaan dengan agama
kerana kepentingan politik mereka. Hendak panggil ulama dunia
ataupun akhirat itu terpulang kepada kitalah. Tetapi hakikatnya
ialah ada jenis-jenis ulama. Ada ulama yang betul-betul
berpegang kepada ajaran Islam dan memberi tafsiran yang benar,
ada ulama yang kerana kepentingan politik mereka, memberi
tafsiran yang salah untuk menyokong pendirian mereka.
Jadi tidaklah salah kalau saya
kata, ada bermacam jenis ulama. Hanya kerana orang lain nak
membahagikan ulama kepada ulama dunia dan ulama akhirat, itu
adalah hak orang lain. Tapi hak saya ialah untuk membahagikan
jenis ulama yang kita dapati terutama di negara kita ini.
Hanya satu orang sahaja yang
biasa dengar berkata, Tuhan samseng, Tuhan penjahat yang
terbesar, maha penjahat. Berkenaan dengan saya nak kena
perangkap Barat, saya belum kena perangkap daripada sesiapa.
Bahkan Malaysia diiktiraf oleh dunia sebagai satu-satu negara
yang sanggup menegur saja sesiapa yang membuat salah termasuk
kuasa besar [Tepuk].
Buat suatu masa, pihak tertentu
yang di depan ini pun cuba hendak ampu orang Barat kerana hendak
dapat sokongan daripada mereka dan mendapat pujian yang cukup
tinggi semasa krisis yang berlalu dahulu kerana mereka inilah
patut menjadi pengganti kerajaan yang sedia ada ini.
Kerajaan ini tidak disayangi
oleh orang-orang tertentu, mereka mengata macam-macam kepada
kerajaan ini. Kita terus juga dengan menegur mereka kerana kita
tidak berasa kita berada dalam perangkap mana-mana. Kita adalah
bebas! Yang tidak bebas ialah mereka yang cuba memancing
sokongan daripada orang asing ini yang dahulu begitu sekali
seronok apabila orang asing ini mengecam Kerajaan Malaysia. Saya
tidak berasa sedikit pun terperangkap. Bila saya berasa hendak
buat kenyataan mengecam orang yang buat salah, saya akan terus
berkata.
Dan semalam saya telah buat
ucapan yang membuktikan bahawa kita tidak menyokong orang lain
kerana mereka besar atau mereka kuat, tetapi kerana kebenaran! [Tepuk].
Tuan Yang di-Pertua:
Tebrau!
Datuk
Haji Mohd. Ali bin Haji Hassan: Assalamualaikum
warahmatullahi wabarakatuh. Terima kasih, Tuan Yang di-Pertua.
Saya ingin mengemukakan soalan tambahan.
Yang pertama, saya hendak
ucapkan tahniah kepada Yang Amat Berhormat selaku Presiden
Barisan Nasional di atas kejayaan BN dalam Pilihanraya Kecil
Ketari. Tahniah Tuan Yang di-Pertua. [Tepuk]. Ini menunjukkan
rakyat masih menyokong kuat kepada Barisan [Tepuk].
Saya hendak mengucapkan tahniah
kepada Yang Amat Berhormat kerana berani berucap di forum
antarabangsa di New York, berani menegur ulama dengan niat yang
baik. Orang yang dikatakan ulama - terutama parti pembangkang
PAS - tetapi dalam hal ini yang dikatakan ulama ini saya dapati
mempunyai sifat-sifat seperti berikut:-
Tuan Yang di-Pertua: Yang
Berhormat, Yang Berhormat! ……
Datuk
Haji Mohd. Ali bin Haji Hassan: Tidak, ada soalan,
Tuan Yang di-Pertua. Bila habis di sini, saya akan mengemukakan
soalan. Jadi, Tuan Yang di-Pertua, sedikit sahaja: [Disampuk].
- bertutur, berucap dengan nada
kasar dan kesat; - suka fitnah orang; - suka mengumpat orang; -
degil; - lekas naik marah; - mengeluarkan tuduhan melulu dan
kesat; - menyeleweng daripada hukum Islam yang mengata dan
menuduh orang-orang tertentu kafir; dan akhirnya - dia
mengeluarkan dan tidak patuh kepada fatwa yang dikeluarkan oleh
Fatwa Kebangsaan berhubung dengan Memali dan juga Fatwa Negeri
Kedah.
Saya hendak tanya Yang Amat
Berhormat: Adakah sifat-sifat ini yang pertama yang dimaksudkan
ucapan yang dikeluarkan itu kepada yang di depan itu?
Yang kedua, apakah tindakan
kerajaan? Adakah kerajaan hendak membiarkan mereka ini boleh
menyeleweng dari fatwa yang telah dikeluarkan oleh Majlis Fatwa
Kebangsaan dan Fatwa Negeri? Saya rasa tidak boleh dibiarkan,
Yang Amat Berhormat. Mesti ada suatu tindakan yang tegas yang
perlu diambil! [Tepuk].
Datuk
Bung Moktar bin Radin: Tangkap dalam lokap!.
Tuan Yang di-Pertua: Ya.
Datuk
Haji Mohd. Ali bin Haji Hassan: Sila beri penjelasan,
Yang Amat Berhormat.
Beberapa Ahli: [Ketawa].
Perdana Menteri: Ya,
Tuan Yang di-Pertua, ulama songsang yang saya maksudkan itu
ialah ramai yang itulah, tidak payahlah saya tunjuk dengan jari.
Tuan
Haji Mahfuz bin Haji Omar: Yang mana? Yang mana?
Sebut!
Tuan Yang di-Pertua:
Yang Berhormat! Tolonglah, tolonglah! Pokok Sena, tolonglah,
tolonglah!
Perdana
Menteri: Kalau tidak makan cabai, takkan hendak
berasa pedas!Melainkan kulit dia tebal tidak tahu rasa apa, yang
itu lainlah! [Disampuk].
Berkenaan dengan tindakan
kerajaan, kalau mereka pecah undang-undang yang nyata, maka
tindakan akan diambil, tetapi yang tetap akan berlaku ialah
mereka di akhirat kelak esok akan jawab tentang perkara ini,
kerana dosa yang mereka buat itu amat besar. Sekali lagi,
menyesatkan orang Islam adalah suatu dosa besar!
|
